Durven kijken naar wat niet (meer) werkt
— 14 september 2022
Dit is voor jou, als je denkt dat mensen rationele wezens zijn. 'Denken is verrukkelijk' is de titel van een nieuw boek. En ik geef toe, ik kan ook genieten van een heldere gedachtegang. Niks mis mee.
Maar ik herkende ook het gevoel van vastlopen in al dat denken, het in haar hoofd zitten, zoals een deelnemer aan m’n programma het laatst beschreef.
Als professional probeerde ze haar werk zo feitelijk mogelijk te benaderen. Ze kwam met logische voorstellen, onderbouwd met data en argumenten. Maar ze had de indruk dat ’t – ondanks al haar inspanningen – geen impact had. Het leek alsof haar werk stagneerde en ze zelf niet gehoord werd. Ze had de indruk dat ze regelmatig op een dichte deur stond te kloppen.
iets mis met mij?
Ze voelde zich moe. Gefrustreerd ook eigenlijk wel. En ongerust. Want ze had haar voorstel nóg beter onderbouwd, nóg meer uren gemaakt, en als dit niet werkte, wat dan wel? De onrust maakte haar nog meer bezorgd; bezorgd over het bezorgd zijn voelde als een extra ‘loop’ om te ontrafelen. En anderen leken hier geen last van te hebben, was er iets mis met haar?!
Ze aarzelde om deze ervaring te delen, want wat had het wel zin om hierover te praten? Wat als er niets aan te doen zou zijn?
Ja, nu ik er naar vraag, ze loopt hier al een tijdje mee rond. Ze hoopte eigenlijk dat het vanzelf wel over zou gaan …
negeren wat er is …
We onderzoeken wat ze heeft geleerd, over het omgaan met gevoelens. Met – in dit geval – de ongerustheid, het machteloze gevoel, en de spanning die het brengt. Ze vertelt dat ze gevoelens meestal buiten beschouwing probeert te laten. Omdat ze denkt dat ’t zo hoort. Die overtuiging lijkt verbonden te zijn met de oude uitspraak dat emoties niet op de werkvloer thuishoren. En ze hecht zelf toch ook erg aan nuchterheid en gezond verstand?
krachten bundelen
We zoomen in op de mogelijkheid om beiden te benutten. Om gevoel én gezond verstand hand-in-hand te leren gaan. In plaats van met elkaar om voorrang te strijden. Of een innerlijke strijd te voeren waarin je blijft steken; die maakt dat je denkt geen keuzes te kunnen maken.
Ze vindt het spannend om meer aandacht te geven aan wat er in haar omgaat. Is bang om te blijven steken in getob. Want wat je aandacht geeft groeit, toch? Nou, gevoel lijkt juist te verzachten, wanneer je er aandacht aan geeft. Wanneer je er naar durft te kijken. Stil kunt staan.
Gevoel wil ons namelijk iets vertellen. Over wat je nodig hebt, of over wat klopt, voor jou. Daar en dan. Dus als je ernaar kunt kijken, luisteren, kunt waarnemen, de informatie in overweging durft nemen, dan heeft het z’n doel bereikt, kan het zich terugtrekken.
licht aan het eind van de tunnel?
Ik zie dat deze insteek ruimte maakt. Een beetje hoop biedt; zou er toch iets mogelijk zijn? Maar de overtuiging geeft zich niet zomaar gewonnen: ik kan toch niet zomaar alles gaan doen wat er in me opkomt?!
Nee, dat is waar. Onze primaire reactie ongecensureerd ruim baan geven is waarschijnlijk niet altijd zo’n goed idee. Maar het is wél van belang dat je die primaire respons leert kennen; die vertelt je namelijk heel eerlijk wat je wél wilt, en wat je absoluut níet wilt!
En als je, met die informatie helder voor ogen, je gezonde verstand kunt inzetten ontstaat er iets heel krachtigs. Als je ál dat organiserend vermogen, al die argumenten en kennis in dienst kunt stellen van wat klopt, voor jou, dan komt ’t in beweging!
ruimte vinden
Dus zie je gevoel, je intuïtie als iets wat richting geeft. Als iets wat je wijst op wat klopt, waar je in gelooft. Op wat er écht toe doet, voor jou. En zet dan je gezonde verstand in, om ’t te realiseren.
Volgens mij ga je dán je potentieel leven. Benut je ten volle al je kwaliteiten. En dat is nodig. Voor al die opgaves waar we voor staan. Voor het vertrouwen, in jezelf en anderen, wat nodig is om samen op te trekken.
Zelfleiderschap begint met zelf durven kijken; dat is de moeilijkste stap. Want als je dat durft, zal je merken dat er eigenlijk altijd mogelijkheden zijn!
Hartelijks, Christianne.
PS
Dit stuk is onderdeel van een serie over zelfleiderschap, het centrale thema in mijn werk.
Zelfleiderschap op basis van emotioneel bewustzijn, en ten dienste van presteren én floreren. Nog wat specifieker, ten dienste van duurzaam omgaan met jezelf, elkaar en je leefomgeving.
Wil je hiermee aan de slag? Voor jezelf, of met je team? Bel of mail me gerust. Dan sparren we (vrijblijvend) over wat coaching of training bij Herzien voor je kan betekenen.
